Lyrics Tourist LeMC – Verhalen Van De Wijk
Text:
Grijze ogen lopen door de wijk
De lijnen in ‘t gezicht vertellen generatiearm
Flashback precies we liepen hier tien jaar geleden al
In cirkels vicieus en onverkiesbaar als milfa (familie)
Hij keek vreemd op een Belg hier een rariteit
Ik vroeg, ken je mij nog andere straat zelfde wijk
Alles goed me u maat hij zei met mij zoals altijd maar
Ben jij die rapper niet van Stuivenberg?
Muziek is echt goed amai dat boert zeker veel cash?
Het was ooit anders zegt rappen voor een cola
Zelf ook geprobeerd maar dat idee voer al snel af tja
Goei soeveniers mogen er ook zijn
Verder alles ‘t zelfde hier nog altijd voer voor media
Niets verandert buiten seizoen en leeftijd
Ik zit nog altijd in de knoei, ik hem nog altijd geen geld
T’ergste van al ik zien mijn kinderen op hetzelfde pad
Op weg naar ‘t zelfde lot de statistieke zeggen dat
Ik boks vor de toekomst maar incasseer dubbel zo hard
Ik kan niet meer doen dat ik kan, verliezen doet pijn
Jij noemt mij een ‘social’ en ik weet dat
Maar ik was nooit voor mijn plezier OCMW klant
Maar ik doe het nu op mezelf al is het zonder praal en pracht
Deze Belg verlaat nooit de wijk al blijf ik als enige
Vanop het De Koninckplein naar de Sint-Jan
Ik rol, de misère de wijk door naar ‘t hospital
Ik hoor, een schreeuw, een kreet om aandacht
Voor ons, en hun, problemen in de wijk
Ik rij het schijnpoort door richting den dam
Ik zie, het zelfste verhaal langs de spoorlijn
Voor ons, en hun, verhalen van de wijk
Bruine ogen lopen door de wijk
Zoals de routine verplicht poseert hij even bij mij
Op de hoek van de straat altijd plaats vor een goeiendag
«Aleikum selem, labaz kidir el haj»
Uw zoon, mijn broer
Tot in Rabat of het einde van de wereld voor mijn part dat was toen
Stoten meegemaakt samen dat zag u ook
We kwamen thuis met een lach ook ingehouden tranen soms
Hij zei, ik ben blij voor jullie echt waar
En fier op mijn zoon hij heeft het toch maar gedaan
Ondanks dat het niet altij even simpel is met zo een naam
Voor velen zijn en blijven wij Marokkaan, pertang (maar toch)
Ik voel mij even goed Antwerpenaar, je weet
Ik klap (spreek) soms platter als mensen van hier
En toch strijden schapen alsof er veel verschil is
Maar in élke kudde schuilen wolven, uit op verdriet
In welk jaar zitten we nu, een beetje achterhaald
De ene roept blank Vlaanderen en de ander een religieuze staat
Diversiteit een feit, ze hebben geen verhaal
Ze delen haat in het hart, en deze blijkt fataal
Idioot, ze maken het moeilijk vor ons
Verdelen de gewone mens en klagen dan da ze niet same gaan
Het is erg maar, wat kunnen ze doen he
Ik ben thuis hier en voel me goed, in mijn Seefhoek
Vanop het De Koninckplein naar de Sint-Jan
Ik rol, de misère de wijk door naar ‘t hospital
Ik hoor, een schreeuw, een kreet om aandacht
Voor ons, en hun, problemen in de wijk
Ik rij het schijnpoort door richting den dam
Ik zie, het zelfste verhaal langs de spoorlijn
Ik hoor, een schreeuw, een kreet om aandacht
Voor ons, en hun, verhalen van de wijk
Album
Tourist LeMC – En Route
