Lyrics Yener Çevik – Çöz De Gel

Sen anlamazsın benim ruh halimi
Başlar hayat talimi

Bam güm çat pat kağıt kalem ver
Kalbim faça dolu sen kırıkları ver

Oda ne diyo’n, nasıl anlatayım?
Tozlu ayakkabı tükürüp, parlatılır
Bozuksa şeklin elbet patlatılır
Cam pencere, laminat, çerçeve

Girdi mi kış eve kapıyı çalmadan
Moda oldu hemşo retro kazak, kaban
Ağır sanayide taşeronu köpek yapan
Filistin’li çocuk gibi var elimde sapan

Olur panik atak, gece yolcusu
Çünkü mahalleyi tanımayan komşusun
Azıcık susun, su çukurda kaynıyo’
Bizim gibi bizi seven de var mı? Yok!

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile

Sen de bakıy’ım içinden ne geçiyo’
Var üzüntüyü geçir’cek elbet bi’ yol
Neyi, nasıl düşünürsen oraya doğru yol
Ne zaman alışsam sana diyo’m «Bu son»

Kapı çalıyo’ zeminden aşşağaya
İnsan eti ağır olur, taşa yat
Elinde son kalanı da maça bas
Seni ilk terk edeni de başa yaz

Çok bilmiyo’z ama çok gördük
Sevilmedik, sevdik çok kördük
Şekil arabaların çoğu da tüplü
Nette etini satan Photoshop’ta süslü

«Müslüm – Haberimiz Yok»‘la dertleştiren
Öğretti kayan yıldızdan dileme dilek
Nöbetçi eczaneyi arayıp giden
Bazı yerde meyva değil aldığın çilek

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile

Bak bi’ kere «Olsun» deme
Kaç git kimsesizin bu ev
Bazen mırıldanır kendi kendine
Yanmanın içine, yanmadı çile