Lyrics Yener Çevik – Kumbarada Birikenler

Paranoya var zaten, kuruyo’mda kuruyo’m
Kimse bilmiyo’ da boğazıma kadar doluyum

Eylül sonu, ekim dedimi
Sonbahar geldi gene tuttu elimi

Üşümüş dilimi, sıcak çay ısıtmış
Rüzgar şarkı söylüyo’, adı ıslıkmış
Ne güzel di’mi? Hafif ve salınık!
Dertlerime yol verdim, yok onlar artık

Şimdi saat sekizi azcık geçiyo’
Kimi sevap, kimi de haram içiyo’
Ben Romeo değilim, Juliet arıyan
Sen neye inanmak istersen, ona inan

Kısık göz, kısık ses, pazar günü
Kerem ve Meriç kardeşimle geçirdim dünü
Bu yazımın günlüğü, tüm kışlara
Selam olsun kurşuni, kanatlı kuşlara

Kumbarada biriken, bozukluklar gibi
Darmadağın, yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki, geldi nisan

Kumbarada biriken, bozukluklar gibi
Darmadağın, yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki, geldi nisan

Yatalak geçirdiğim bir seneye
Ekleyiver yazdığım tüm şarkıları
Kalplerimiz ya kırık, ya yaralı
Ben anladım olayı, yalnızlığa sarılıp

Bir yerden tanıdık gelebilir sana
Gölgen bile yok, ışıklar kapandığında
Konuş’cak bi’ şey de kalmadı da sanki
Her satırda özlem ve hasret saki

Dolduruyo’ gırtlağıma kadar yine beni
Düşünmüyo’m desem de, düşünüyo’m seni
Açtım gene bir paket tütünü yeni
İçiyo’m, ciğerime ciğerime seni

Neyse ben hiç darılmadım ki sana
Harbidende kavuşmadım ki sana
Kader nasip böyleymiş be güzelim
Tek bastonumla da ben güzelim

Kumbarada biriken, bozukluklar gibi
Darmadağın, yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki, geldi nisan

Kumbarada biriken, bozukluklar gibi
Darmadağın, yalnızken insan
İki cümle kursam sonbaharda
Sen sansanki, geldi nisan

Böyle geçiyo’ zaman
Ağır ağır, sağır sağır
Böyle geçiyo’ zaman
Kalem, kağıt, satır satır Rap