Текст Hayki – B1R

Beyaz bir altın pamuk, Adana’mdan hediye
Tüm dünya aşıktır, bilirsin; Van’daki kediye
Gökteki Ay; tıpkı bizim Kütahya’da porselen
Güneş doğarken İstanbul’dan bir başka yükselir

Artvin’de bal kadar tatlı, Afyon’da kaymak
Ne müthiş; Antalya’da deniz keyfi, Uludağ’da kaymak
Ya da Erzurum’da; Palandöken, Kilis’te yorgan diker halkım
Zonguldak’ta kömür yüz karartır

Pek sevilir bur’da, Kastamonu kır pidesi
Ve ya bir simit kap otur seyret, Üsküdar’da Kız Kulesi
Mersin’de Kız Kalesi, Rize’den çaylar
Geçtiysem illa içmişimdir Susurluk’tan ayran

Ve bayrak dalgalanır gülümser Çanakkale
Mardin’de taş evler, her derde devadır Pamukkale’m
Sivas’ta kangal korur köyü, Edirne’de pehlivan
Yolun düşerse bir gün tadıp Erzincan’dan peynir al

Denizli’den öten horoz, sekiz ilden duyulur
Bu bizim soframız, buyurun hepimizi doyurur
Huyumuz suyumuz bir, kazılan kuyumuz girme
Kıbrıs’ta bizimle elbet Lefkoşa ve Girne

Hep aynı yerde düştük yere, hep aynı yerde ezildik
Ne Azeri, ne Türkmen ayrı, ne Lazı, ne Kürdü
Sen parçala ve kirlet, ülkem kültürlere birlik
Amaç hep bir ağızdan «Burası yurdum!» diyebilmek

Aşık Seyrani, Mimar Sinan, Erciyes, Kayseri
Gaziantep türküleri, bahçalarda mor meni
Gel Paris’ten, Şanlıurfa’m topraktan evler
Ocakta mırra pişerken ozanlar manî söyler

Sırtımda Nemrut, bir kolum cendere adım; Yaman
Kekik kokar Balıkesir, Iğdır’dan söker şafak

Eğer Karadeniz’den geçerseniz, Trabzon’da durun
Dinle İskoçya’nın gaydasını kıskandırır tulum
Konya’dan seslenir Mevlana Celaleddin Rumi
Bugün kimse yüz dönmüyor bize Nasreddin gibi

Elazığ’da Gakkoş’um, Aydın’da Efe
Bende dokuz dağın gücü, mermi göğsümden teper
Bir tek Pir Sultan Abdal konuşturur bağlamayı
Bana bir metris, bir Malatya hatırlatır Ahmet Kaya’yı

Bayburt, Bolu, Ankara, Amasya ses ver
Samsun’da tütün sarıp, Karaman’da koyun gütsem
Tekirdağ’da rakı içsem, Gümüşhane’de kuş burnu
Hiç görmesem de, Muş’u anlattılar, hoş buldum

Ardahan, Hakkari, Siirt; el kaldırın gardaş
En iyi dostum Hataylı, en kahraman Maraş
Ne için kavga, ne için savaş? Bu senin yurdun!
Sakarya, Osmaniye, Dersim ve Burdur
Tokat’ın boynuna gerdanlık Yeşilırmak

Hâlâ Kars’ın bağrında, doksan bin şehit
Cudi, Silopi, Şırnak, Serhat Seyit
Tam 923 ilçe 81 şehir; İzmir’de iç, kordonda sız
Ayrı keyif tabii, yiğit Ağrı’nın başında erir mi kar?

Sıkı giyin, tam on yıl üstüme geldiler gıpta edip
Adım Kırklareli, hiç sıkmadım düşman eli
Bitlis’te beş minare, Kocaeli’m gönlüm gibi
Kimi bindallı giyer Niğde’de, yazma örer kimi

Kazma kürek, toprak döver çiftçi; izler paraya boğulan
Keşke şimdi görüp yazsa Karacaoğlan
Bu da azsa Muğla, Sinop, Yozgat, Uşak
Dur; silah yerine sanat, saz ve sözle kuşan vur

Yeni nesil, yeni kuşak, yeni alet, yeni suça, gel dedikçe geri koşar kul
Zoru başar, tut, bütün bu güzellikler senin
Bir gün birlikteysek eğer o gün el üstünde eliz
Nevşehir’de bir arif tanıdım, tek maaşı ilim
Edep, haya; adı Hacı Bektaş-i Veli

Düzce, Karabük, Bartın, Yalova, Batman
Öyle Isparta’nın gülündeki dikenler her ele batmaz
Yeşil ve mavi kucaklaşır Giresun’da tüm gün
Doğanın en masalsı yüzü Kapadokya, Ürgüp

Henüz askerdim; bir sabah soludum Spil’i
Tüfek çatıp; süngü taktım, yere koyarken canımı
Düşüp koşarken tanıdım seni, toprağında kanım
Sen ki ben giderken arkamdan bakıp ağlayan kadın

Bingöl ya da Çapakçur’da bir kahvede sabahçıyım
Aksaray, Mamasun’da olta tutan balıkçı
Çorum’da dolmacıyım, Kırşehir’de bakırcı
Ne faşistim, ne gerici, ne bölücü, ne ayrımcı

Bilecik, Çankırı, Eskişehir, Kırıkkale
Koyun koyuna yattık, hem de yetmiş milyon kere
Çözüm mü kin ve hır? Bakın bizim bu kar ve kır
Yarınlar hür ve bir darılma, küsme, gül, sarıl

Gitme, dur, kal, akmasın kan, kalkmasın el, ölmesin er
Anam görmesin dert, bırakma bölmesinler
Ben neysem öylesin sen, çünkü; bir yemin ve tövbemiz
Her nerede olursan ol bir; gönül ve gövdemiz