Текст Sezen Aksu – Gelsin Hayat Bildiği Gibi

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum ölmeden hatırlamak

Birer birer kayıp giderdi her bi’ sevilen
Yenisi gelmez, eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen
Yürekte varsa sevgiden de ötesi
Sen ağlasan da boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık hep loş

Hayatın emri ‘Hep koş’, bayağı bi’ bekledim boş
Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen

Saygıda bi’ kusur ettiğinde minnetin de değeri yok
Kafalarda hesaplar yapılır ve
(Mesafeler konur)
Fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bi’ mesken

Her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim düşünceler
Ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım
Bitince yalnızım
Gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem bir de arkadaşlarım

Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum ölmeden hatırlamak

Şimdi boşuna bakma saate, zaman geç oldu
Dün annem elimi tutarken bugün yirmi dokuz da doldu
Vakit can almaz ancak can yakar
Fakat bi’ bekle, bak nakavt olursan çok sakat
Mücadeleyle geçen hayatta son round

Kazanmak herkes ister
Ne istediğini bilmektir önemlisi
Var mı listen, hayallerin, hırsın, cesaretin?
Sabır selametimse intikam felaketimdir

Ne mektebimde vardı huzurum, ne vardı evde
Çıkıp bi’ başıma ağlamaktı belki caddelerde
Hayallerin kurulduğu, düşlerin yok olmadığı
Bu gözlerinse dolduğu zamanın donduğu bir yerdeyim

Düşünceler dumanlı dağlar, göz de puslu
Bi’ bakmışım mesafeler uzun ve tozlu
Benimse yol yürür gider bi’ seyyah olurum
Ne paranın bi’ değeri vardır aslında
Ne de şerefle onurun

Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum ölmeden hatırlamak

Ameleydim eskiden, şafak sökerdi her gün işe giderken
Cebimde yoktu bir kuruş
Üsküdar’ımın her bi’ yeri yokuş
Her gün yeni bi’ suç
İttiler fakat ben olmadım tuş
Kanatlı doğmamış kuş

Vakit hiç geçmemişti
Ben hep aynı yerde saydım
Ekmekle vardı kavgam, daha bi’ sertti günler
Ve geçmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim
Akar giderdim, olsa bile bi’ derdim hep gülerdim

Ve ağladığımı görebilen bi’ annem bir de ben
İnceden bi’ perde vardı gözlerimde
Göz görür fakat dilim susardı
Ayaklarım, elim kolum da bağlı
Hayat bu dile kolay, velakin her bi’ yerine ağrı

Ve kimi zaman düşündüm
Aslında hiç üşenmedim ben, hep düşündüm
Hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım
Bu öyle lanet olası toz bi’ pembe ki
Bi’ baktım her şey ciddi, hemen uyandım

Gelsin
Hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum ölmeden hatırlamak

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş
Boş, ışık da yaksan nafile
Odan karanlık, hep loş

Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum ölmeden hatırlamak